Verslaving: De ‘Nr 1’ in de relatie
Bij een partner met een verslaving sta je op de tweede plaats. Op de eerste plaats staat de verslaving.
Of het nu gaat om trouw, eerlijkheid of loyaliteit; de verslaving gaat vóór op de relatie, en dat is een serieus probleem.
Wat verstaan we onder ‘verslaving’?
Er is sprake van een Verslaving wanneer iemand lichamelijk of geestelijk van een middel of gewoonte afhankelijk is. Wanneer dit middel of gewoonte ontbreekt, zal het gedrag sterk gericht zijn op het verkrijgen en ‘consumeren’ van het het middel of de gewoonte, ten koste van andere activiteiten.
Er bestaan veel definities, maar wat van groot belang voor koppels is het laatste stukje van bovenstaande definitie: de verslaving gaat óók ten koste van de relatie.
Wanneer ‘liefde’ verandert in ‘hoop op beter’
Net als bij geweld in een relatie, zien we dat koppels die met verslaving problematiek geconfronteerd worden, hier héél lang mee kunnen doorgaan. Zelfs wanneer de verslaving destructief wordt voor béide partners én de rest van het gezin.
Zelfs wanneer de partners zichzelf steeds verder verliezen. Vanuit wat eens als liefde begon, verzeilt het koppel in een spiraal van overleven; de hoop dat het ooit beter zal worden kan heel lang blijven bestaan. Toegeven dat dit niet zal gebeuren is veelal onbespreekbaar.
Verslaving als taboe
Verslaving kan een groot taboe zijn. Wanneer je er niet over kunt spreken met je vrienden en familie, wanneer je het het zelfs voor jezelf niet kunt toegeven, blijft veel verdriet verborgen onder schaamte.
Ook in een therapeutische context, moeten we de vraag veelal expliciet stellen om het thema bespreekbaar te maken. Niet zelden wil maar één van de partners er over spreken.
Kunnen wij jullie helpen?
De basis van ons werk stoelt op een aantal belangrijke pilaren. Verantwoording leren nemen voor je eigen gevoelens, je noden en je gedrag is er één van. Verantwoording nemen voor je eigen- en andermans grenzen is een andere.
Een balans hervinden van de eigen autonomie (in je eigen kracht kunnen staan) en op evenwaardige wijze met elkaar kunnen verbinden, is een belangrijk deel van de relatietherapie.
Wanneer een verslaving de koppelgroei in de weg staat
Bij verslaving kan vaak niet aan de koppelgroei begonnen worden, omdat er een een aantal dingen in de weg staan:
- De verslaving (en het destructieve karakter er van) wordt niet erkend (of zelfs categories ontkend).
- Liegen, verzwijgen, verbergen, stiekem gedrag, niet doen wat beloofd werd: Dit holt het vertrouwen steeds verder uit.
- De eigen verantwoordelijkheid wordt ontlopen door een ‘Slachtoffer houding’: Het ligt doorgaans aan iemand/iets anders; er is onvoldoende zelfreflectie.
Wij zijn van menig dat partnertherapie alleen succesvol kan zijn, wanneer BEIDE partners de bereidheid hebben om -in interactie met elkaar- te werken aan de beste versie van zichzelf. Wanneer één van beiden dit niet kan of wil, is er onvoldoende sprake van gelijkwaardigheid en wederkerigheid en zijn wij helaas niet de de juiste partij voor jullie als koppel.
Hoe moeilijk het ook is, we raden jullie aan eerst te gaan werken aan de individuele basis:
- De verslaafde gaat zijn verslaving, de oorzaak ervan en wat wel en niet verwacht mag worden van zijn omgeving in de ogen zien.
- De partner gaat zijn/haar grenzen en behoeften verkennen en versterken om vanuit zijn/haar autonomie te kunnen kiezen wat wel en niet acceptabel is, wat er vanuit liefde wel en niet kan.
Beide partners nemen allereerst verantwoordelijkheid voor hun eigen leven.