Zich anders voordoen
Door een samenloop van omstandigheden is de Mr. Nice Guy zich al jong anders gaan voordoen dan hij werkelijk is.
Waarom zou iemand zich anders voordoen?
Omdat het voor de mr. Nice Guy niet safe of acceptabel voelt om gewoon te zijn wie hij is.
Hij heeft ooit ‘geleerd’ dat het gevaarlijk of slecht is om te zijn wie hij is. Hoe kan dat?
Jonge kinderen zijn afhankelijk van hun opvoeders; anderen moeten hun behoeften (h)erkennen en er op tijd oordeelkundig op reageren.
De grootste angst van een kind is dat dit niet gebeurt; dat het verlaten wordt. Voor een kind betekent verlaten worden de dood.
Kinderen zien zichzelf als het middelpunt van de wereld, en voor een kind is het logisch dat alles wat er gebeurt door hemzelf komt.
‘ik huil dus krijg ik een eten’
‘Ik huil dus krijg ik géén eten’
Elk kind heeft wel zulke verlatingservaringen:
- Het heeft honger, maar niemand voedt het
- Het huilt, maar niemand knuffelt het
- Het is eenzaam, maar niemand geeft aandacht
- Een ouder wordt boos op hem maar het weet niet waarom
- Een ouder stelt onrealistische verwachtingen
- Een ouder gebruikt hem om de eigen behoeften te vervullen
- Een ouder wil het kind niet
- Een ouder beschaamt het kind
- Een ouder vertrekt en komt niet binnen een voor het kind aanvaardbare termijn terug
Bij sommige jonge kinderen ontstaat door zulke ervaringen de overtuiging dat ze niet goed genoeg zijn, zeker als de belangrijkste mensen in het leven van het kind, hem verlaten.
Ze kunnen nog niet overzien dat het verlaten niet door hún gedrag maar juist door het gedrag van diegene(n) die voor hem hadden moeten zorgen is ontstaan.
Toxic Shame
Door dit voortdurende gevoel van ‘niet goed genoeg’ zijn, ontstaat er een vergiftigende schaamte, “Toxic Shame”; een diepe overtuiging slecht, afwijkend en niet de moeite waard te zijn.
Kinderen die regelmatig zulke verlatingservaringen hebben, zullen op allerlei manieren proberen herhaling te voorkomen én te krijgen wat ze nodig hebben.
Één van de overlevingsmechanismen om tóch (proberen) te krijgen wat nodig is, is: Braaf zijn. Diegene worden die hij denkt dat andere willen dat hij is. Het altijd ‘goed’ proberen te doen, nooit problemen te veroorzaken. Voldoen aan wat anderen verwachten.
‘want als ik doe wat ík wil, dan krijg ik niet wat ik nodig heb’
‘Het is dus gevaarlijk om te zijn wie ik ben’
Wat maakt dat jongens geen gezonde mannen, maar mr. Nice Guys’ worden?
Zowel jongens als meisjes kunnen bovengenoemde “toxic shame” ontwikkelen en proberen als overlevingsmechanisme te voldoen aan wat anderen verwachten.
Het probleem van veel van zulke jongens na de tweede wereldoorlog is, dat degenen waarvan ze de goedkeuring proberen te krijgen, waaraan ze zich gaan conformeren, geen mannen maar vrouwen zijn. Het rol-model waarnaar ze zich richten is dus niet mannelijk maar vrouwelijk.
Daar komt bij dat het radicale feminisme jongetjes liet weten dat mannen slecht en overbodig zijn. ‘Je bent dan wel een man in wording, maar we accepteren hier geen mannelijk gedrag’ was vaak de impliciete of zelfs expliciete boodschap.
Lees verder: