Afwezige mannen

‘Vroeger’

Rond 1900 leefde een derde van alle families op boerderijen. In 1970 leefde nog maar 96% van de mensen in stedelijke gebieden.

In de agrarische en ambachtelijke samenleving leerden jongens van hun vaders, grootvaders, ooms en neven wat het betekent om ‘man’ te zijn.

Na WOII verlaten vaders massaal  het huis om elders te gaan werken. Zonen zien niet meer wat hun vaders doen en ze besteden nauwelijks tijd met elkaar. Door toenemende scheidingen zijn hun vaders vaak volledig afwezig.

‘Nu’

In het gezin, en later op school, hebben de vrouwen dus de taak ‘geërfd’  om van jongens mannen te maken. Hoe goed bedoeld ook: moeders zijn daar nu eenmaal niet voor toegerust… maar blijven het proberen.

Gevolg: Veel mannen namen een vrouwelijk perspectief van mannelijkheid aan en vinden het OK dat hun mannelijkheid gedefinieerd werd door vrouwen.

Dit wordt nog verstrekt doordat veel Nice Guys hun vaders vaak in negatieve bewoordingen beschrijven: afwezig, niet beschikbaar, boos, kleinerend, verslaafd, gewelddadig.

De Nice Guy heeft als kind niet zelden besloten om anders te worden dan zijn vader.
Probleem daarbij is dat hij ook zijn vaders rolvoorbeeld voor (gezond) mannelijk gedrag verwerpt en vaak het vrouwelijke man-beeld overneemt.

Hieruit ontstaan mannen die door Robert Bly in de klassieker “Iron John” (De wildeman) als volgt geschetst worden:

Het zijn lieve waardevolle mensen die de aarde geen kwaad willen berokkenen en een zachte houding hebben naar het leven en in hun hele manier van zijn. Maar de meesten zijn niet gelukkig. Ze ontberen energie, ze zijn levensbehoudend maar niet levengevend. Opvallend vaak zie je ze samen met sterke, positieve energie uitstralende vrouwen.

Lees verder: